Hizmetkâr, efendisinin on devesini aldı; efendisine ait bütün iyi şeyleri de eline aldı. Yola çıktı ve Aram Naharayim’e, Nahor’un kentine gitti.
Develer değerli eşyalar ve kıymetli taşlarla yüklenmişti.⁵⁸
Avraam bütün servetini Yitshak’a vermişti; bunu Bölüm 3’te göreceğiz. Eliezer, Yitshak’ın servetini akrabalarına göstermek için mülkiyet belgesini de yanında götürdü; böylece Yitshak’ın zenginliğini görünce kızlarından birini uzak bir şehre göndermeye razı olmalarını umuyordu.59
Aslında Avraam, Yitshak’a doğrudan “Kenaanlı ile evlenme” diye emredebilirdi. Ama Eliezer evin bütün işlerinden sorumlu olduğu için, Avraam ölümünden sonra Eliezer’in Yitshak’ı kendi isteğine uymaya ikna etmesinden endişe ediyordu. Bu nedenle, “Eliezer’in bizzat bana yemin etmesi en iyisi olur” dedi.
Bir görüşe göre, bu anlatı bir geriye dönüş (flashback) niteliğindedir; Avraam bu yemini aslında Yitshak doğduğunda Eliezer’e ettirmişti. Çünkü Avraam o zaman yüz yaşındaydı ve Yitshak’ın geleceğini garanti altına almak istiyordu.⁶⁰
Hevron’dan Haran’a yolculuk 17 gün (yaklaşık 550 mil) sürerdi. Avraam’a saygı için Tanrı bir meleğini gönderdi ve Eliezer bütün yolculuğu üç saatte tamamladı.⁶¹
Bir melek aynı anda iki görevi yerine getiremeyeceği için, Tanrı ikinci bir melek daha gönderdi; bu melek de, Eliezer bir köle olmasına rağmen, ailenin kızlarını onunla göndermeye razı olmalarını sağladı.⁶²
Nahor’un kenti iki nehir (Dicle ve Fırat) arasındaydı. Bu nedenle oraya “Aram Naharayim” [kelime anlamıyla “Nehirler Aram’ı”] deniyordu.⁶³