Gitti ve bir ok atımı uzaklıkta ona dönük olarak oturdu. “Çocuğun ölümünü görmeyeyim” dedi; ona dönük olarak oturdu ve yüksek sesle ağladı.
Hagar, oğlunun susuzluktan bitkin düştüğünü ve ölmek üzere olduğunu gördü. Daha önce dört meleği gördüğü (Bereşit 16:7) bu yerin aynı yer olduğunu fark etmeden oturdu. Oğlunu bir ağacın gölgesine yatırdı ve [en iyi bir okçunun bir ok atabileceği mesafe kadar] yaklaşık iki mil uzağa yürüdü.
Aralıksız ağlamaya başladı ve şöyle dedi: “On yedi yıl önce hanımım Sara’dan kaçarken bana verdiğin söz bu muydu? Bana, ‘Soyunu çoğaltacağım; öyle çok olacaklar ki sayamayacaksın’ demiştin (16:10). Şimdi ise o susuzluktan ölüyor ve bu sözden hiçbir şey çıkmayacak gibi görünüyor.”52