Bu durum Avraam’ı çok dertlendirdi; çünkü oğluyla ilgiliydi.
Avraam bunu duyunca son derece üzüldü. Bu, bu konuyu ilk kez duyuyordu. Şimdiye kadar Yişmael’in iyi bir oğul olduğunu, doğru yolda ilerlediğini sanmıştı.
Avraam Sara’ya kızdı ve şöyle dedi: “Neden oğluma iftira atıyorsun?” Konuyu araştırıp suçlamanın tamamen doğru olduğunu öğrendikten sonra bile, Yişmael’i evinden kovmak onun için çok zordu. Avraam herkese karşı merhametliydi; kendi kanından ve etinden olanlara karşı ise daha da şefkatliydi. Uzun yaşamı boyunca Avraam’ın başına birçok kötü şey gelmişti, fakat oğlunu kovmak zorunda kalması bunların en acısıydı.46