Avraam, ölmüş olanın yanından kalktı ve Het oğullarına şöyle dedi: “Aranızda yabancı ve misafirim. Aranızda bana bir mezar yeri olarak sahip olabileceğim bir mülk verin ki ölümü önümden kaldırıp gömeyim.”
Ölüler ne kadar erken gömülürse, huzurları o kadar büyük olur. Bu nedenle Avraam, Sara’nın defni için hızlıca hazırlık yaptı.⁵⁴
Hebron halkına, yani Het halkına şöyle dedi: “Aranızda yabancı ve misafirim. Eğer beni bir yabancı olarak kabul ederseniz, bu daha iyidir. Ama eğer kabul etmezseniz, bilmiş olun ki Tanrı bu toprakları bana zaten verdiği için aranızda ‘yerleşik’ bir yabancı olarak duruyorum.”⁵⁵
Kenaanlılar toprakta olduğu sürece Avraam oraya fiilen sahip olmadı; bunu Lekh Lekha peraşasında tartışmıştık.⁵⁶ Ancak bu kural sadece Kenaan ülkesinin bütünü için geçerliydi. Onların kötülük ölçüsü henüz dolmadığı sürece Avraam’ın istekleri dışında onların topraklarını almak hakkı yoktu. Fakat mezar yeri gibi zorunlu ihtiyaçları için mülk edinme hakkı vardı.⁵⁷
Bu özellikle Yitshak’ın doğumundan sonra geçerliydi. O zaman Tanrı’nın Avraam’a verdiği “Senin zürriyetine bu ülkeyi verdim” (12:7)⁵⁸ vaadi yerine gelmişti.
Avraam şöyle dedi: “Tek istediğim, sahip olacağım küçük bir mezar yeridir. Oraya ölümü gömeceğim ve önümden kaldıracağım.”
Bazı bilginler Avraam’ın bu sözünü farklı yorumlar: Avraam şöyle dedi: “Hem siz hem ben bu dünyada yabancıyız. Evlerimizin ve mallarımızın sahibi olduğumuzu sansak da sonunda hepimiz öleceğiz. Bu nedenle herkes ölümünü önceden düşünmelidir. Bana bir mezar yeri verin ki vaktim geldiğinde hazır olayım. Şimdi ise yalnızca önümde yatan Sara’yı gömmek istiyorum.”⁵⁹