Noah, Tanrı’nın kendisine emretmiş olduğu her şeyi yaptı. Tufan yeryüzü üzerinde suyla gerçekleştiğinde Noah 600 yaşındaydı. Noah, oğulları, eşi ve gelinleriyle birlikte, Tufan’ın sularından önce gemiye geldi.
Tora, Noah ve ailesinin gemiye “Tufan’ın sularından önce” geldiğini belirtmektedir. Bu ifade gereksiz gibi görünmektedir. Tufan nedeniyle olmasa, neden gemiye girsinler ki? Tora, Noah’ın iki tane yanlış yaptığını ima etmektedir.
Birincisi, Noah’ın inancı zayıftı. Su diz seviyesine gelmeden gemiye girmedi. Sahip olduklarından vazgeçip gemiye sığınacak kadar kendi peygamberlik ruhuna güvenmedi; bunu en kötü durum için hazırlanmak için yaptı. Yağmurun şiddetli yağdığını ve az sonra çok geç olacağını görene dek gemiye girmedi. [Tora bu nedenle, “Tufan’ın sularından önce” gemiye geldiğini söylemektedir. Su gerçekten onu gemiye sürükledi.]50
Bunu anlamak zor görünebilir, çünkü Tora, Noah’ı kusursuz bir aziz olarak övmektedir. Tanrı’nın sözüne inancının olmadığı nasıl söylenebilir? Eğer bu doğru olsaydı, Tora sadece onu övmemekle kalmaz, aynı zamanda onu kötü biri olarak nitelerdi. Tüm ahlak, Tanrı’ya olan inanca bağlıdır.
Noah’ın inanç eksikliği Tanrı’nın sözüne olan inanç yokluğundan kaynaklanmıyordu. Yalnızca Tanrı’nın sevgi dolu ve merhametli olduğunu ve bu nedenle genç yaşlı herkesi öldürecek bir felaket getirmeyeceğini düşünmüştü. Bunun Tanrı’nın insanların yollarını değiştirmeleri için sadece bir tehdit olduğunu düşünmüştü.
Noah o dönemdeki çağdaşlarının da, sular yükselmeye başladıktan sonra bile tövbe etmeyi reddedecek kadar inatçı olabileceklerini düşünmemişti. Onların son anda yollarından vazgeçip, bu hükmü geçersiz kılacaklarından emindi. Onları 120 yıl boyunca uyarmış ama sözlerine kulak asmamış olabilirlerdi. Tövbe etselerdi bile, affedilmeyi hak etmedikleri doğru olabilirdi. Yine de, Tanrı’nın merhameti boldur. Aklında tüm bu düşünceler ile Noah tufanın asla gelmeyeceğini sanmıştı.51
Tora bunu bir hata olarak kabul etmektedir, çünkü; Noah’ın Tanrı’nın buyruğuna her koşulda uyması gerekirdi. Yedi gün önce Tanrı ona gemiye girmesini söylemişti. Noah’ın bu buyruğa uyması gerekirdi; eğer hüküm ortadan kaldırılırsa gemiyi terk edebilirdi. Tora bu nedenle, onun “Tufan’ın sularından önce gemiye geldiğini” söylemektedir. Eğer sel suları ona erişmeseydi, içeri girmeyecekti.
Bazıları, bunun Noah’ı övmek anlamına geldiğini belirtir. Başka biri olsa, yağmur başlar başlamaz gemiye girer, başka bir kimseyi düşünmezdi. Noah’ın sonuçsuz kalan 120 yıl boyunca onları uyarmış olması kesinlikle haklı çıkarılmıştı. Ancak Noah merhametliydi ve hemşehrilerini terk edecek bir kalbe sahip değildi. Yedi gün boyunca son derece şiddetli yağmurlar yağmış olsa da yine de onları ziyaret etmiş ve onların gelişme göstermeleri için ikna etmeye çalışmıştı. Onların yok edileceği düşüncesine dayanamamıştı. Onların kötü inatçılığını ve kalplerinin katılığını sonunda gördüğünde, gemiye girmekten başka bir seçeneği kalmamıştı.52
Noah’ın ikinci günahı daha ciddiydi. Sele sessizce razı olmaması gerekiyordu. Göğün kapılarına oruç ve dua ile hücum etmeli ve Tanrı’dan merhamet dilemeliydi. Noah, görecek olduğumuz gibi, tufandan sonra korban sunmuştu ama aslında bunu felaketten önce sunması gerekirdi; bu verilen hükmün ortadan kaldırılmasını sağlayabilirdi. Noah, uygun bir davranış olmayan sadece kendisi ve ailesi ile ilgilenmişti.53
Dürüst kişi çağdaşları ile ilgilenmelidir. Bu nedenle Altın Buzağı günahından sonra, Moşe halkı için dua etmiş, “Şimdi; eğer günahlarını bağışlarsan [çok iyi]. Yoksa, lütfen beni yazmış olduğun Kitabın’dan sil!” (Çıkış 32:32) demişti. Noah’ın da böyle yapması ve gerekliyse kendini nesli için feda etmesi gerekirdi.
Moşe ölmeden önce, her çağdan önder aziz kişiler ile buluşmuş ve onlarla yaptıklarını konuşmuştu. Noah dedi ki, “Ben senden daha büyüğüm. Büyük Tufan’dan canlı kurtuldum.” Moşe dedi ki, “Evet, sen hayatta kaldın ama yalnız başına hayatta kaldın. Niçin çağdaşlarını kurtarmadın? Niçin benim tüm İsrail için yaptığım gibi kendi ruhunu sunmadın?”54
Bu iki hata nedeniyle, şimdi göreceğimiz gibi, Noah cezalandırıldı.
Bazı kişiler Noah’ı çağdaşları için dua etmemesinin nedeninin Noah’ın umursamaz olması değil, bunun nedeninin, ona katılacak on kişi bulamamış olması olduğunu söyler. Noah’ın ailesinde erkekler ve kadınlar toplamda sekiz kişi yapıyordu. On dürüst kişi olmadan, Sodom olayında görecek olduğumuz gibi, kötü bir hüküm ortadan kaldırılamaz. (Yaratılış 18:32).55
Noah’ın diğer kişiler için dua etmemesinin başka bir nedeni, bir sonuca ulaşmadan 120 yıl boyunca onları düzeltmeye çalışmış olmasıdır.
Tanrı, Noah’a gemiye hangi gün girmesi gerektiğini söylemişti. Aynı gün yağmur başlamış, çok kısa süre içerisnde gemiye tüm hayvanları getirmişti. Koşer hayvanlardan yedişer tane, diğer hayvanlardan ikişer tane almıştı.56
Hayvanlar bile doğru çiftleşme yapmadıysa tufandan kaçamadılar. [Kendi türünden olmayan bir hayvanla çiftleşen herhangi bir hayvan kurtulamadı.] Noah’ın bunu tespit etmesinin bir yolu olmasa da bu kendiliğinden belirlendi. Noah sahip olduklarını gemiye getirdiğinde, tüm hayvanlar kendi türü ile bir araya geldi ve gemiye girmek istediler. Sonra saptama yapıldı. Eğer gemi bir hayvanın girmesine izin verdiyse, onun başka bir tür ile çiftleşmediği kesindi. Eğer gemi onun girmesine izin vermediyse, başka tür ile çiftleşmiş olduğu biliniyordu. Gemi’nin, Tanrı’nın girmesini istemediğini dışarıda tutma gücü bulunuyordu.57
O zaman, çok sayıda insan Noah’a gelip onları gemiye alması için yalvardı. Noah şöyle cevapladı, “Tüm bu zaman boyunca Tanrı’ya karşı isyan ettiniz! Sizi 120 yıl boyunca uyardım ama dinlemeyi reddettiniz. Yollarınızı değiştirmediniz. Şimdi benden ne istiyorsunuz?”
“Bugün dünyanın doğum günü olsun” dediler. “Bugünden itibaren düzeleceğiz!”
Suçlarını kabul ettiler, avazları çıktığı kadar bağırıp yalvardılar ama sonuç alamadılar. Yaşadıkları hüsran nedeniyle, gemiye zorla girmeye veya onu devirmeye çalıştılar. Göklerden bir buyruk verildi, sayısız aslan gelip gemiyi sardı ve birçok kişiyi öldürdü. İnsanların çoğu dehşet içinde kaçtı ama çok sayıdaki insan döndü ve son bir hamle ile gemiye girmeye çalıştı. Ama gemiye yaklaştıkça, selin güçlü akıntıları onların ayaklarını dışarı itti.58
Sular yükselmeye başlayınca, sayısız hayvan gemiye sığınmaya çalıştı. Onların çığlıkları ve kükremeleri bir ses karmaşasına dönüşerek genel kargaşaya katıldı. Çoğu hayvan aslanlar ve diğer etçil hayvanlardan korksa da, yükselen sulardan kurtulmak için ümitsiz bir çaba ile onların arasına karıştılar.59
Tövbe etmek için son ana kadar bekleyen insanların inatçılığını anlamak çok zor olabilir. Bu insanlar, dünyanın melekler tarafından yönetildiğine dair katı inançlara sahipti. Büyülü sözler ve yeminler ile melekleri kontrol edebileceklerini ve böylece meleklerin ateş veya su ile onlara zarar veremeyeceklerini sandılar. Sadece bunun için bile yok edilmeyi hak ettiler.60
Tanrı daha önce Noah’a, “Sana olan Sözüm’ü yerine getireceğim” (Yaratılış 6:18) demişti. Bu, gemiye girdiğinde onu öldürme tehlikesi bulunan aslanlar ve diğer vahşi hayvanlardan koruyacağına dair vermiş olduğu sözdü.
Tanrı aynı zamanda Noah’ın beraberinde erzak için getirdiği tüm yiyecekler için de söz vermişti. Bunlar, onların ihtiyaçlarını oniki ay boyunca karşılayacak olan, çürüyebilecek ve bozulabilecek meyve, sebze ve tahılı içeriyordu. Bugün bile [Yazar’ın zamanında] insanlar aylar bounca denizde kaldıklarında bisküvitlerinin küflendiğini ve sularının içilemeyecek kadar kötü koktuğunu görüyoruz. Tanrı bu nedenle Noah’a erzaklarının taze ve kullanılır kalacağına söz vermişti.61
Tanrı, Noah için başka bir mucize yaptı. Tufan’ın suları kaynar derecede sıcaktı, çünkü; birçok günahkarın canlı haşlanacağına hükmedilmişti. Ama geminin çevresindeki su serin ve hoştu. Bu, Noah’ın yararına yapılmıştı.62
Gemi’ye sığmayan iki canlı vardı. Birincisi dev yaban öküzüydü (R’em).63 Rabbi Hiya bar Abba zamanında, bir bebek yaban öküzü Kutsal Topraklar’da serbestçe koşup, binlerce ağacı parça parça etmişti. Bir oruç ilan edilmiş ve halk Tanrı’nın huzurunda dualar ederek Tanrı’dan bu felaketi ortadan kaldırmasını dilemişti. Sonunda, bebek yaban öküzü annesinin çağrısını duymuş ve gitmişti. [Bu bize hayvanın büyüklüğü hakkında fikir vermektedir.]
Noah, bu yaban öküzünün iki boynuzundan tutmuş ve onu gemiye sokmuştu. Bu hayvan o kadar büyüktü ki, hayvanın sadece başı gemiye sığmış, gövdesi ise dışarıda kalmıştı.64
Gemiye sığmayan ikinci canlı, dev Og’du. Gemi’nin çatısına tırmanmış ve kendine bir şemsiye yaparak tufanın sularının başının üzerine düşmesinden korunmuştu. Noah ona geminin penceresinden yemek uzatıyordu ve bu ona yetiyordu.65
Bazı kişiler, onun geminin üzerine oturmak için bile çok büyük olduğunu, daha önce bahsedildiği gibi geminin çevresindeki serin sularda yürüdüğünü söyler. Og, Tufan’dan kaçmayı hak etmemişti ama Tanrı onun canlı kalmasını istemişti, böylece sonra dünya Tanrı’nın büyüklüğünü bilecekti. Bir zamanlar devlerden oluşan bir ırk var olsa da, kötülükleri nedeniyle Tanrı onları yok etmişti.66
Noah gemiye Çarşamba günü [haftanın dördüncü günü] bindi. Bu gün, Tanrı’nın Güneş, Ay ve yıldızları yarattığı gündü. Tora daha sonra şöyle der, “Gemiye tam olarak o günde girdi” (Yaratılış 7:13); bu “tam olarak o gün” gökcisimlerinin yaratılmış olduğu güne yapılan bir atıfır. O günde, bu gökcisimlerinin etkisi en güçlü durumdaydı.67
NOTLAR:
- Bereşit Rabba 32; Yafeh Toar; Zohar Hadaş.
- Yazar’ın görüşü.
- Hupat Eliyahu.
- Zohar; Zohar Hadaş 21; Zohar 3:15.
- Devarim Rabba, Zot Haberaha.
- Bahya; Yad Yosef.
- Ramban.
- Bereşit Rabba; Raşi; Zevahim 113; Zohar Hadaş.
- Ş’tey Yadot 151; Sefer HaYaşar. [“Bugün, dünyanın doğum günü” ifadesi okurun Roş Aşana Mussaf’ı ilave okumasında bulunur.]
- Yafeh Toar, sayfa 202.
- Zohar 1:56.
- Bereşit Rabba 31.
- Pirkey Rabbi Eliezer; Zevahim 113.
- [R’em’den Kutsal Kitap’ta bahsedilir: Çölde Sayım 23:22, 24:8, Yasa’nın Tekrarı 33:17, Yeşaya 34:7, Mezmurlar 22:22, 29:6, 92:11, Iyov 39:9, 39:10. Bazı kişiler bunu dev tek boynuzlu at veya gergedan ile özdeşleştirmektedir.]
- Bereşit Rabba.
- Targum Yonatan Yaratılış üzerine 14:13.
- Zevahim, Bölüm 14.
- Tzeror HaMor.